Ken je dat gevoel, als tijdens een verkoudheid je beide oren dicht gaan zitten? Ik kan erover meepraten en vind het een behoorlijk irritant gevoel. Je voelt je in jezelf opgesloten, waardoor je het idee krijgt buiten de maatschappij te staan. Als je altijd gewend bent moeiteloos tussen de binnenwereld en de buitenwereld te kunnen schakelen, moet je aan deze nieuwe situatie wel even wennen. De vergelijking met de dichte oren is misschien wat vergezocht, maar dit is zo ongeveer wat mensen met autisme ervaren.
Met autisme word je geboren, het is dus geen aangeleerd gedrag. Het is een reactie op een eerder leven, waarin je extreem naar buiten toe gericht was. En daarmee voorbijging aan je innerlijke ontwikkeling. Je was niet in staat jezelf te begrenzen, waardoor je je liet meeslepen met iedere prikkel die op je pad kwam. Van een dergelijke grenzeloosheid word je ontzettend moe en onrustig. Maar dat is nog niet het ergste. Het ergste is, dat je door zo te leven jezelf bent kwijtgeraakt.
Autistische mensen zijn er altijd al geweest, maar de diagnose ‘autisme’ is iets van de laatste jaren. Vroeger was men als autistisch persoon hooguit een ‘aparte’.
Er is de laatste jaren een ontwikkeling gaande, waarin zielen zich meer dan ooit aangetrokken voelen tot het oplossen, c.q. compenseren van dit eerdere leven. Dat komt omdat er tegenwoordig voldoende aandacht voor is, waardoor de autistische medemens zich geaccepteerd kan voelen.
En compensatie kun je autisme gerust noemen. Dat klinkt misschien wat negatief, maar dat is het absoluut niet. Je had in een eerdere incarnatie een te extreem naar buiten gericht leven. Hoe kun je dat nu beter compenseren, dan door in dit leven geheel naar binnen te keren? Omdat je je eerder aan alle impulsen overgaf, heb je jezelf nu beperkt. Je kunt er zelfs niet meer tegen, tegen te veel prikkels op je pad. Je beschikt niet meer over voldoende flexibiliteit om je focus op een hoop bezigheden tegelijk te leggen, maar je kunt nog maar een beperkte activiteit aan. Je bent gebaat bij een strakke, dagelijkse structuur. Uitgebreide sociale contacten heb je ook liever niet. Je hebt nu voor focus en diepgang gekozen, en een groot sociaal netwerk houdt je hiervan alleen maar af. Vandaar dat een klein overzichtelijk kringetje mensen nu het beste bij je past.
Autisme is dus ook niet op te lossen met een therapie of medicijn. Hooguit kan therapie je helpen jezelf beter te accepteren. Het is ook niet de bedoeling om jezelf te veranderen of aan te passen, want dan ga je aan je doel voorbij. Het is voor jezelf en de buitenwereld misschien extreem, maar als iedereen snapt wat de bedoeling is van autisme, is alles prima toch? We zijn hier op aarde om ons te ontwikkelen en dit is voor veel mensen een uitstekende manier.
Er is helemaal niks mis met jou. Integendeel, je bent helemaal goed zoals je bent. Je hebt er zelf voor gekozen het zo aan te pakken. En dat is onze compassie waard, want heel makkelijk is het niet om zo te leven. Dus laat de autistische medemens rustig en ongestoord naar binnen keren. Daar gedijt hij het beste bij.