Hoor jij bij het deel van de mensheid dat zichzelf alleen maar als slachtoffer kan zien? Ik hoop het niet voor je, want dan ben je niet te benijden.
Ieder mens op aarde maakt vervelende dingen mee. De een wat meer dan de ander, maar daar is een goede reden voor. Voor je aan dit leven begint, bepaal je zelf hoeveel moeilijke dingen je mee wilt maken. Hoe meer je aanpakt, hoe sneller je ontwikkeling. En dat is waar het om gaat in het leven. Al je levens dienen je ontwikkeling.
Je bent dus zelf verantwoordelijk voor wat je meemaakt. En heb je bovengemiddeld een zwaarder leven, dan heb je dus voor een snelle aanpak gekozen. We kunnen onszelf dus nooit met anderen vergelijken. Degene die een rustig kabbelend leven heeft gekozen, heeft dan wel een aangenaam leven, maar gaat minder snel vooruit. Degenen die zichzelf graag als slachtoffer zien, begrijpen dit niet. Zij vergelijken zich bij voorkeur met anderen die het in hun ogen beter hebben en reageren daarop met afgunst. Ze zien die ander met een goede partner, leuke kinderen, een mooi huis, genoeg geld. Als je last hebt van slachtofferschap, wil je dat ook allemaal hebben en voel je jezelf best wel ongelukkig dat je het niet hebt.
Jouw leven is misschien heel anders verlopen, waardoor die partner, kinderen, huis of welvaart niet binnen handbereik liggen. Omdat het je aan geestelijke kennis ontbreekt, sla je aan het klagen. Je voelt je achtergesteld, wat ervoor zorgt dat er helemaal geen motivatie meer is om jezelf uit die depressie te trekken.
Al deze tegenslagen in je leven dienen om bepaalde kwaliteiten te ontwikkelen. Dit zijn eigenschappen waaraan het je nog ontbreekt en die je alleen op deze manier kunt leren. Hoe kun je bijvoorbeeld vertrouwen leren als alles steeds van een leien dakje gaat? Vertrouwen kun je alleen leren in slechte tijden en niet in goede tijden. Heb je last van ongeduld, dan helpt het niet als alles snel verloopt. Geduld leer je juist door in een onzekere periode van afwachten rustig en vol vertrouwen te blijven.
Degenen die last hebben van slachtofferschap, leven ook teveel in het verleden. Leef je in het nu, telt het verleden niet. Maar slachtofferdenkers zijn een kei in alle negatieve gebeurtenissen uit het verleden steeds weer naar boven te halen. Dat er ongetwijfeld ook prettige dingen in hun leven waren, zien ze niet meer. Daar kun je bovendien ook geen aandacht mee vangen. Nee, alle negatieve dingen worden aan elkaar geregen en keer op keer benoemd aan wie het maar horen wil. Dit maakt slachtofferdenkers voor hun omgeving niet per se tot de meest aangename mensen. Als ze ‘pech’ hebben, gaat hun omgeving in hun slachtofferschap mee. Ik zeg bewust ‘pech’, want een dergelijke omgeving houdt het slachtoffer op zijn plaats. Hij/zij vindt bevestiging in zijn negativiteit en er is geen groei mogelijk.
Slachtofferschap heeft alles met verantwoordelijkheid te maken. Je bent geen speelbal van de omstandigheden. Al die gebeurtenissen waardoor jij je zo ongelukkig voelt, heb je zelf aangetrokken. Ze dienen je groei, alleen ben je dit vergeten. Als je de verantwoordelijkheid over je leven durft te nemen, hoef je je niet meer ongelukkig te voelen. Integendeel, je kunt dan trots zijn op jezelf. Dat je ondanks zoveel tegenslag toch zo mooi overeind blijft. Geef jezelf een schouderklopje, als je weer een moeilijke situatie tot een goed einde hebt gebracht. Beter nog: geef jezelf er maar twee, want dat heb jij dubbel en dwars verdiend!